کتاب لغت

fa ‫کار‬   »   th การทำงาน

‫55 [پنجاه و پنج]‬

‫کار‬

‫کار‬

55 [ห้าสิบห้า]

hâ-sìp-hâ

การทำงาน

gan-tam-ngan

نحوه مشاهده ترجمه را انتخاب کنید:   
فارسی تايلندی بازی بیشتر
‫شغل شما چیست؟‬ คุณทำอาชีพอะไร ครับ / คะ? คุณทำอาชีพอะไร ครับ / คะ? 1
g-n--am-ng-n gan-tam-ngan
‫شوهر من پزشک است.‬ สามีดิฉันเป็นแพทย์คะ สามีดิฉันเป็นแพทย์คะ 1
g-n---m-n--n gan-tam-ngan
‫من نیمه وقت به عنوان پرستار کار می‌کنم.‬ ดิฉันทำงานเป็นนางพยาบาล วันละสองสามชั่วโมง ดิฉันทำงานเป็นนางพยาบาล วันละสองสามชั่วโมง 1
k-on--am---c-ê---à---i-k---p--á koon-tam-a-chêep-à-rai-kráp-ká
‫به زودی حقوق بازنشستگی ما پرداخت می‌شود.‬ อีกไม่นานเราจะได้รับเงินบำนาญ อีกไม่นานเราจะได้รับเงินบำนาญ 1
koon--am-a--h-̂---à--------́p---́ koon-tam-a-chêep-à-rai-kráp-ká
‫اما مالیات ها زیاد هستند.‬ แต่ภาษีสูงมาก แต่ภาษีสูงมาก 1
k----ta-----h-̂-p----r-i--r-́p---́ koon-tam-a-chêep-à-rai-kráp-ká
‫و بیمه درمانی بالا (زیاد) است).‬ และค่าประกันสุขภาพก็สูง และค่าประกันสุขภาพก็สูง 1
sa--m----ì---a-n---e-----t---́ sǎ-mee-dì-chǎn-bhen-pæ̂t-ká
‫تو می‌خواهی چکاره بشوی؟‬ หนู อยากเป็นอะไรในอนาคต? หนู อยากเป็นอะไรในอนาคต? 1
s---mee---̀--hǎ----e----̂----́ sǎ-mee-dì-chǎn-bhen-pæ̂t-ká
‫من می‌خواهم مهندس بشوم.‬ ผม♂ / หนู♀ อยากเป็นวิศวกร ผม♂ / หนู♀ อยากเป็นวิศวกร 1
s-̌------i--chǎ--bh-n-p----ká sǎ-mee-dì-chǎn-bhen-pæ̂t-ká
‫من می‌خواهم به دانشگاه بروم‬ ผม♂ / หนู♀ อยากศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัย ผม♂ / หนู♀ อยากศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัย 1
d-̀-chǎ---am-nga----en-n---go--------n------á-s------sa-m-chûa---ng dì-chǎn-tam-ngan-bhen-na-ngóp-ya-ban-wan-lá-sǎwng-sǎm-chûa-mong
‫من کارآموز هستم.‬ ผม♂ / ดิฉัน♀ เป็นพนักงานฝึกหัด ผม♂ / ดิฉัน♀ เป็นพนักงานฝึกหัด 1
dì---ǎ---a---ga--bh-n----n-o----a---n---n--á-sa------a-m-chûa-mong dì-chǎn-tam-ngan-bhen-na-ngóp-ya-ban-wan-lá-sǎwng-sǎm-chûa-mong
‫درآمدم زیاد نیست.‬ ผม♂ / ดิฉัน♀ มีรายได้ไม่มาก ผม♂ / ดิฉัน♀ มีรายได้ไม่มาก 1
di--c-----ta---gan--hen------ó--ya--a--w-n-l-́-sǎ----sǎ---h-̂a--o-g dì-chǎn-tam-ngan-bhen-na-ngóp-ya-ban-wan-lá-sǎwng-sǎm-chûa-mong
‫من خارج از کشور کارآموزی می‌کنم.‬ ผม♂ / ดิฉัน♀ ฝึกงานอยู่ต่างประเทศ ผม♂ / ดิฉัน♀ ฝึกงานอยู่ต่างประเทศ 1
è---m-̂i--an--ao-j-̀--a-i--a-p---er-------n-n èek-mâi-nan-rao-jà-dâi-ráp-nger̶n-bam-nan
‫این رئیس من است.‬ นี่คือหัวหน้าของ ผม / ดิฉัน นี่คือหัวหน้าของ ผม / ดิฉัน 1
e----------a----o--à-d-̂i-r-----g--̶--------n èek-mâi-nan-rao-jà-dâi-ráp-nger̶n-bam-nan
‫من همکارهای مهربانی (خوبی) دارم.‬ ผม / ดิฉัน มีเพื่อนร่วมงานที่ดี ผม / ดิฉัน มีเพื่อนร่วมงานที่ดี 1
e-e----̂---a--ra------d----ráp-nge----bam--an èek-mâi-nan-rao-jà-dâi-ráp-nger̶n-bam-nan
‫ظهرها همیشه به سلف اداره می‌رویم.‬ เราไปทานข้าวเที่ยงที่โรงอาหารเสมอ เราไปทานข้าวเที่ยงที่โรงอาหารเสมอ 1
dh-̀-------e-sǒo-g-m--k dhæ̀-pa-sěe-sǒong-mâk
‫من به دنبال کار هستم.‬ ผม / ดิฉัน กำลังมองหางาน ผม / ดิฉัน กำลังมองหางาน 1
d-æ--p---e-e--o-o-----̂k dhæ̀-pa-sěe-sǒong-mâk
‫یک سال است که بیکارم.‬ ผม / ดิฉัน ว่างงานมาหนึ่งปีแล้ว ผม / ดิฉัน ว่างงานมาหนึ่งปีแล้ว 1
dh-̀-pa---̌e---̌-ng---̂k dhæ̀-pa-sěe-sǒong-mâk
‫در این کشور بیکار زیاد است.‬ ที่ประเทศนี้มีคนว่างงานจำนวนมาก ที่ประเทศนี้มีคนว่างงานจำนวนมาก 1
læ--k------́-g-n--òo--pa---g--w-s--o-g lǽ-kâp-rá-gan-sòok-pâp-gâw-sǒong

‫حافظه نیاز به بیان دارد‬

‫اکثر مردم روز اول مدرسه خود را به یاد دارند.‬ ‫امّا، آنها وقایع قبل از آن را به یاد نمی آورند.‬ ‫ما تقریبا هیچ خاطره ای از سال های اول زندگی خود نداریم.‬ ‫اما چرا؟‬ ‫چرا نمی توانیم تجاربی که در کودکی داشته ایم را به خاطر بیاوریم؟‬ ‫دلیل آن در رشد ما نهفته است.‬ ‫گویائی و حافظه تقریبا در یک زمان ایجاد می شود.‬ ‫و یک فرد برای به خاطر سپردن چیزی، نیاز به بیان دارد.‬ ‫بدین معنی که، او باید کلماتی برای بیان تجربیات خود داشته باشد.‬ ‫دانشمندان آزمایشات مختلفی را با کودکان انجام داده اند.‬ ‫و با انجام این کار، موفّق به کشف جالبی شده اند.‬ ‫به محض این که کودکان شروع به صحبت می کنند، همه وقایع قبل از آن را فراموش می کنند.‬ ‫بنابراین، شروع صحبت کردن مصادف با شروع کار حافظه است.‬ ‫کودکان در سه سال اول زندگی خود مطالب زیادی را می آموزند‬ ‫آنها هر روز مطالب جدیدی را فرا می گیرند.‬ ‫آنها همچنین در این سن تجربیات مهم زیادی کسب می کنند.‬ ‫امّا، تمام آنها فراموش می شوند.‬ ‫روانشناسان این پدیده را به عنوان فراموشی نوزادی می شناسند.‬ ‫فقط چیزهایی که کودکان می توانند آن را نامگذاری کنند، باقی می ماند.‬ ‫حافظه اتوبیوگرافیک، از تجربیات شخصی افراد نگهداری می کند.‬ ‫کار آن مانند یک دفتر خاطرات روزانه است.‬ ‫همه چیز مهم زندگی ما در آن ثبت شده است.‬ ‫بدین طریق، حافظه اتوبیوگرافیک هویت ما را تشکیل می دهد.‬ ‫اما رشد آن بستگی به یادگیری زبان مادری دارد.‬ ‫و ما تنها از راه مکالمه می توانیم آن را فعّال کنیم.‬ ‫البته، چیزهایی که ما به عنوان یک کودک یاد گرفته ایم، واقعا از بین نرفته است.‬ ‫آنها در جایی در مغز ما ذخیره شده اند.‬ ‫ولی ما دیگر نمی توانیم به آنها دسترسی داشته باشیم... - شرم آور است، اینطور نیست؟‬