Phrasebook

en Past tense of modal verbs 1   »   th อดีตกาล ของกริยาช่วย 1

87 [eighty-seven]

Past tense of modal verbs 1

Past tense of modal verbs 1

87 [แปดสิบเจ็ด]

bhæ̀t-sìp-jèt

อดีตกาล ของกริยาช่วย 1

à-dèet-gan-kǎwng-grì-ya-chûay

Choose how you want to see the translation:   
English (UK) Thai Play More
We had to water the flowers. เ--ต้------ำ-อ--ม้ เ_____________ เ-า-้-ง-ด-้-ด-ก-ม- ------------------ เราต้องรดน้ำดอกไม้ 0
a---e--t-------̌w---gr-̀-----h-̂ay à____________________________ a---e-e---a---a-w-g-g-i---a-c-u-a- ---------------------------------- à-dèet-gan-kǎwng-grì-ya-chûay
We had to clean the apartment. เราต้อ--ำค-า--ะอ-ดอ-----้-ท์ เ_______________________ เ-า-้-ง-ำ-ว-ม-ะ-า-อ-า-เ-้-ท- ---------------------------- เราต้องทำความสะอาดอพาทเม้นท์ 0
a--d---t-----kǎwng-g-ì-ya--h---y à____________________________ a---e-e---a---a-w-g-g-i---a-c-u-a- ---------------------------------- à-dèet-gan-kǎwng-grì-ya-chûay
We had to wash the dishes. เรา-้อ--้---าน เ___________ เ-า-้-ง-้-ง-า- -------------- เราต้องล้างจาน 0
r---d-----g-ro-t---́--da-wk--ái r__________________________ r-o-d-a-w-g-r-́---a-m-d-̀-k-m-́- -------------------------------- rao-dhâwng-rót-nám-dàwk-mái
Did you have to pay the bill? พว-เ-อต-องจ----ิ-ด--ย-รื---ล-า? พ________________________ พ-ก-ธ-ต-อ-จ-า-บ-ล-้-ย-ร-อ-ป-่-? ------------------------------- พวกเธอต้องจ่ายบิลด้วยหรือเปล่า? 0
r-o--h--w-g-r----n-́m-da-----a-i r__________________________ r-o-d-a-w-g-r-́---a-m-d-̀-k-m-́- -------------------------------- rao-dhâwng-rót-nám-dàwk-mái
Did you have to pay an entrance fee? พวก----้---่า--่-ผ-า-ปร---ด้วย--ือเ-ล่า? พ_______________________________ พ-ก-ธ-ต-อ-จ-า-ค-า-่-น-ร-ต-ด-ว-ห-ื-เ-ล-า- ---------------------------------------- พวกเธอต้องจ่ายค่าผ่านประตูด้วยหรือเปล่า? 0
ra------wn--ró--n-́m-dà-k--a-i r__________________________ r-o-d-a-w-g-r-́---a-m-d-̀-k-m-́- -------------------------------- rao-dhâwng-rót-nám-dàwk-mái
Did you have to pay a fine? พวกเธอต้องจ่-ย-่---ั----ย-ร----ล่-? พ___________________________ พ-ก-ธ-ต-อ-จ-า-ค-า-ร-บ-้-ย-ร-อ-ป-่-? ----------------------------------- พวกเธอต้องจ่ายค่าปรับด้วยหรือเปล่า? 0
rao--ha-wn--tam-k----sà-----w-pa-t----n r___________________________________ r-o-d-a-w-g-t-m-k-a---a-----a---a-t-m-́- ---------------------------------------- rao-dhâwng-tam-kwam-sà-a-daw-pât-mén
Who had to say goodbye? ใครต--ง------ัน? ใ_____________ ใ-ร-้-ง-า-า-ก-น- ---------------- ใครต้องลาจากกัน? 0
r-o--hâ-n-------wam--à-----w---̂--mén r___________________________________ r-o-d-a-w-g-t-m-k-a---a-----a---a-t-m-́- ---------------------------------------- rao-dhâwng-tam-kwam-sà-a-daw-pât-mén
Who had to go home early? ใคร-้องกล----าน-่-น? ใ_______________ ใ-ร-้-ง-ล-บ-้-น-่-น- -------------------- ใครต้องกลับบ้านก่อน? 0
rao-d--̂w-g-t---kw---sà---da-----t-m-́n r___________________________________ r-o-d-a-w-g-t-m-k-a---a-----a---a-t-m-́- ---------------------------------------- rao-dhâwng-tam-kwam-sà-a-daw-pât-mén
Who had to take the train? ใ--ต---นั่ง----? ใ____________ ใ-ร-้-ง-ั-ง-ถ-ฟ- ---------------- ใครต้องนั่งรถไฟ? 0
r------̂wng-----g--an r__________________ r-o-d-a-w-g-l-́-g-j-n --------------------- rao-dhâwng-láng-jan
We did not want to stay long. เรา----ยา-อ-ู--าน เ_____________ เ-า-ม-อ-า-อ-ู-น-น ----------------- เราไม่อยากอยู่นาน 0
r-o--hâ-n--la--g-j-n r__________________ r-o-d-a-w-g-l-́-g-j-n --------------------- rao-dhâwng-láng-jan
We did not want to drink anything. เ-าไ-่อยาก----อ-ไร เ______________ เ-า-ม-อ-า-ด-่-อ-ไ- ------------------ เราไม่อยากดื่มอะไร 0
rao--h-̂w----án---an r__________________ r-o-d-a-w-g-l-́-g-j-n --------------------- rao-dhâwng-láng-jan
We did not want to disturb you. เร--ม--ย--ร-กวน เ_____________ เ-า-ม-อ-า-ร-ก-น --------------- เราไม่อยากรบกวน 0
pû------̶-d-a-----j-----in--u-a---e-u-bh---o p_____________________________________ p-̂-k-t-r---h-̂-n---a-i-b-n-d-̂-y-r-̌---h-a-o --------------------------------------------- pûak-tur̶-dhâwng-jài-bin-dûay-rěu-bhlào
I just wanted to make a call. ตอน---น--ม /--ิ-ั- แ-่อ-าก--ร-ั--์ ต____ ผ_ / ดิ__ แ___________ ต-น-ั-น ผ- / ด-ฉ-น แ-่-ย-ก-ท-ศ-พ-์ ---------------------------------- ตอนนั้น ผม / ดิฉัน แค่อยากโทรศัพท์ 0
p-------r̶-d-------j-̀----n-du-ay---̌u--hla-o p_____________________________________ p-̂-k-t-r---h-̂-n---a-i-b-n-d-̂-y-r-̌---h-a-o --------------------------------------------- pûak-tur̶-dhâwng-jài-bin-dûay-rěu-bhlào
I just wanted to call a taxi. ผ- ---ิฉั--แ-่-้องก--เ-ี-กแ-็ก-ี่ ผ_ / ดิ__ แ_______________ ผ- / ด-ฉ-น แ-่-้-ง-า-เ-ี-ก-ท-ก-ี- --------------------------------- ผม / ดิฉัน แค่ต้องการเรียกแท็กซี่ 0
pûak-------h--wng-j-̀-------u-a--r-̌----l--o p_____________________________________ p-̂-k-t-r---h-̂-n---a-i-b-n-d-̂-y-r-̌---h-a-o --------------------------------------------- pûak-tur̶-dhâwng-jài-bin-dûay-rěu-bhlào
Actually I wanted to drive home. ที-จร----ม - ------อ---ขับ---ลั---าน ที่___ ผ_ / ดิ__ อ_____________ ท-่-ร-ง ผ- / ด-ฉ-น อ-า-ข-บ-ถ-ล-บ-้-น ------------------------------------ ที่จริง ผม / ดิฉัน อยากขับรถกลับบ้าน 0
p-̂a----r---hâw-g-ja-i-ka---àn-b-rà-dhoo--û-y-------h-a-o p__________________________________________________ p-̂-k-t-r---h-̂-n---a-i-k-̂-p-̀---h-a---h-o-d-̂-y-r-̌---h-a-o ------------------------------------------------------------- pûak-tur̶-dhâwng-jài-kâ-pàn-bhrà-dhoo-dûay-rěu-bhlào
I thought you wanted to call your wife. ผม-/ ด-ฉั- -ิดว่า---ณ--ากโ--.-าภ--ย--องค-ณ ผ_ / ดิ__ คิ___ คุ_____________________ ผ- / ด-ฉ-น ค-ด-่- ค-ณ-ย-ก-ท-.-า-ร-ย-ข-ง-ุ- ------------------------------------------ ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณอยากโทร.หาภรรยาของคุณ 0
pu-a--tur̶---â--g--à---â-pa-n-bhra----oo-d------ě-----a-o p__________________________________________________ p-̂-k-t-r---h-̂-n---a-i-k-̂-p-̀---h-a---h-o-d-̂-y-r-̌---h-a-o ------------------------------------------------------------- pûak-tur̶-dhâwng-jài-kâ-pàn-bhrà-dhoo-dûay-rěu-bhlào
I thought you wanted to call information. ผม /-ดิ-ั- --ดว-า-คุ--อ-า--ทรส-บ------ม-ล ผ_ / ดิ__ คิ___ คุ_ อ________________ ผ- / ด-ฉ-น ค-ด-่- ค-ณ อ-า-โ-ร-อ-ถ-ม-้-ม-ล ----------------------------------------- ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณ อยากโทรสอบถามข้อมูล 0
p-̂-k-tu-̶-dh--w---j-----a---------ra-----o---̂ay---̌------̀o p__________________________________________________ p-̂-k-t-r---h-̂-n---a-i-k-̂-p-̀---h-a---h-o-d-̂-y-r-̌---h-a-o ------------------------------------------------------------- pûak-tur̶-dhâwng-jài-kâ-pàn-bhrà-dhoo-dûay-rěu-bhlào
I thought you wanted to order a pizza. ผม -----ั- ค-ดว่--ค-ณ---า-สั-ง--ซซ-า ผ_ / ดิ__ คิ___ คุ_ อ_________ ผ- / ด-ฉ-น ค-ด-่- ค-ณ อ-า-ส-่-พ-ซ-่- ------------------------------------ ผม / ดิฉัน คิดว่า คุณ อยากสั่งพิซซ่า 0
pu--k------d-a-wn--jà--k---------d-̂-y----u-bh-a-o p_________________________________________ p-̂-k-t-r---h-̂-n---a-i-k-̂---a-p-d-̂-y-r-̌---h-a-o --------------------------------------------------- pûak-tur̶-dhâwng-jài-kâp-ráp-dûay-rěu-bhlào

Download MP3 (.zip files)

MP3 English (UK) + Thai (1-100) MP3 Thai (1-100)

Big letters, big feelings

Advertising uses a lot of pictures. Pictures awaken our particular interests. We look at them longer and more intently than letters. As a result, we remember advertisements with pictures better. Pictures also produce strong emotional reactions. The brain recognizes pictures very quickly. It knows immediately what can be seen in the picture. Letters function differently than pictures. They are abstract characters. Therefore, our brain reacts slower to letters. First, it must understand the meaning of the word. One might say the characters must be translated by the language part of the brain. But emotions can be produced using letters too. The text just needs to be very large. Studies show that big letters have a big effect as well. Large letters aren't just more noticeable than small letters. They also produce a stronger emotional reaction. This is true for positive as well as negative feelings. The size of things has always been important to mankind. Man must react quickly to danger. And when something is large, it's usually already quite close! So it's understandable that large pictures cause strong reactions. Less clear is how we react to large letters. Letters aren't actually a signal for the brain. Despite this, it shows greater activity when it sees large letters. This result is very interesting to scientists. It shows how important letters have become for us. Our brain has somehow learned how to react to writing…